Post by esther on Feb 10, 2004 16:28:12 GMT -5
Hoewel we van te voren erg weinig informatie over Honduras kregen, is het werkelijk een prachtig land om te bereizen. Het toerisme is lang niet zo aanwezig als in de andere landen van Centraal Amerika en juist dat maakt het heerlijk om hier te zijn.
Vanuit Leon in Nicaragua vertrokken we naar de grenspost van Honduras. Dit is nogal een ongebruikelijke grensovergang en de rit ernaar toe ging over een verschrikkelijke hobbelweg en duurde 2,5 uur. Eenmaal uit de bus werden we direct belaagd door tien mannetjes die een fietstaxi hadden en ons naar de grens wilden brengen. Aangezien de hele trip van migratie naar migratie 3 km was, namen we maar twee van die ventjes en zijn we uiteindelijk afgezet voor $5,- per persoon en Ken gaf ook nog een fooi...
Uiteindelijk zijn we die dag nog in Tegucigalpa beland, de hoofdstad van Honduras. Onderweg hebben we nog enkele kindjes blij gemaakt met de knuffels die Lizzy voor hun ingezameld had. (Happy tails van de supermarkt, de kids vinden ze helemaal geweldig!) De hoofdstad was geen bal aan, dus we zijn snel doorgereisd naar het meer Yojoa, het mooiste plekje waar we tot nu toe hebben gezeten. We verbleven in een spotgoedkoop hostalletje gerund door een Amerikaan uit Oregon. Hij heeft daar zn eigen brouwerij, dus we konden heerlijke biertjes kopen in allerlei smaken (maar Esther lust helemaal geen bier, zelfs niet als het naar abrikozen smaakt...) Het kostte ook geen klap, $1,- voor een pull. Het eten was ook voortreffelijk en veel te goedkoop. De eerste avond was het volle maan en we mochten van de eigenaar met zijn supersonische telescoop naar de maan kijken. Echt geweldig, je kon de kraters zien liggen en zelfs de meteorieten in het midden! Wij hadden de maan nog nooit van zo dichtbij gezien...
De volgende dag gingen we in een bootje op het meer varen. (Romantisch, romantisch). We kregen een schattig houten bootje met twee losse peddels. Ken zou Esther wel even over het meer loodsen, maar in plaats van rechtuit te varen draaide hij alleen maar rondjes.. ;D En al die lokale mannen maar lachen langs de oever. Dus Esther nam het roer over en gelukkig kwamen we nu wel vooruit. (Na twee uur oefenen lukte het Ken gelukkig ook!) Het meer was adembenemend mooi en zo stil... de enige geluiden die we hoorden waren van de vogels die er zaten. En ook deze plek zou weer perfecto zijn om te kitesurfen, want elke middag is er een stevige bergwind die over het meer blaast. Kortom, een heerlijk rustig plekje waar we maar 1 andere toerist tegen zijn gekomen (wel een NL).
Na Yojoa door naar de ruines van Copan, aan de grens van Guatemala. We kwamen direct terecht in een klein dorpje met hordes toeristen wat dan wel weer even een domper is. De ruines daarentegen waren prachtig. Je voelde gewoon dat hier duizenden jaren terug een prachtig rijk was gevestigd waar we nu alleen de restanten nog van kunnen zien. De mensen moeten toen heel wat in stenen gebikt hebben, want vrijwel elke steen had een sculptuur van een of andere god. We hebben uiteindelijk drie uur door het park gelopen en bovenop de tempels van koning huppeldepup de 12e gezeten. Vanuit Copan vertrokken we naar de grensovergang van Guatemala en die verliep ook heerlijk rustig ( in vergelijking met de voorgaanden ).
Vanuit Leon in Nicaragua vertrokken we naar de grenspost van Honduras. Dit is nogal een ongebruikelijke grensovergang en de rit ernaar toe ging over een verschrikkelijke hobbelweg en duurde 2,5 uur. Eenmaal uit de bus werden we direct belaagd door tien mannetjes die een fietstaxi hadden en ons naar de grens wilden brengen. Aangezien de hele trip van migratie naar migratie 3 km was, namen we maar twee van die ventjes en zijn we uiteindelijk afgezet voor $5,- per persoon en Ken gaf ook nog een fooi...
Uiteindelijk zijn we die dag nog in Tegucigalpa beland, de hoofdstad van Honduras. Onderweg hebben we nog enkele kindjes blij gemaakt met de knuffels die Lizzy voor hun ingezameld had. (Happy tails van de supermarkt, de kids vinden ze helemaal geweldig!) De hoofdstad was geen bal aan, dus we zijn snel doorgereisd naar het meer Yojoa, het mooiste plekje waar we tot nu toe hebben gezeten. We verbleven in een spotgoedkoop hostalletje gerund door een Amerikaan uit Oregon. Hij heeft daar zn eigen brouwerij, dus we konden heerlijke biertjes kopen in allerlei smaken (maar Esther lust helemaal geen bier, zelfs niet als het naar abrikozen smaakt...) Het kostte ook geen klap, $1,- voor een pull. Het eten was ook voortreffelijk en veel te goedkoop. De eerste avond was het volle maan en we mochten van de eigenaar met zijn supersonische telescoop naar de maan kijken. Echt geweldig, je kon de kraters zien liggen en zelfs de meteorieten in het midden! Wij hadden de maan nog nooit van zo dichtbij gezien...
De volgende dag gingen we in een bootje op het meer varen. (Romantisch, romantisch). We kregen een schattig houten bootje met twee losse peddels. Ken zou Esther wel even over het meer loodsen, maar in plaats van rechtuit te varen draaide hij alleen maar rondjes.. ;D En al die lokale mannen maar lachen langs de oever. Dus Esther nam het roer over en gelukkig kwamen we nu wel vooruit. (Na twee uur oefenen lukte het Ken gelukkig ook!) Het meer was adembenemend mooi en zo stil... de enige geluiden die we hoorden waren van de vogels die er zaten. En ook deze plek zou weer perfecto zijn om te kitesurfen, want elke middag is er een stevige bergwind die over het meer blaast. Kortom, een heerlijk rustig plekje waar we maar 1 andere toerist tegen zijn gekomen (wel een NL).
Na Yojoa door naar de ruines van Copan, aan de grens van Guatemala. We kwamen direct terecht in een klein dorpje met hordes toeristen wat dan wel weer even een domper is. De ruines daarentegen waren prachtig. Je voelde gewoon dat hier duizenden jaren terug een prachtig rijk was gevestigd waar we nu alleen de restanten nog van kunnen zien. De mensen moeten toen heel wat in stenen gebikt hebben, want vrijwel elke steen had een sculptuur van een of andere god. We hebben uiteindelijk drie uur door het park gelopen en bovenop de tempels van koning huppeldepup de 12e gezeten. Vanuit Copan vertrokken we naar de grensovergang van Guatemala en die verliep ook heerlijk rustig ( in vergelijking met de voorgaanden ).