Post by esther on Jan 31, 2004 16:27:28 GMT -5
Vanuit de taxi zien we het gigantische Nicaraguameer al liggen en de twee vulkanen die we ook kunnen zien blijken het eiland Isla Ometepe te vormen. We komen aan bij de haven waar een hevig schommelend bootje ligt die we moeten nemen om daar te komen. Ken wordt al ziek als hij er naar kijkt, maar er zit niets anders op. Tijdens de reis stuitert het schuitje over twee meter hoge golven om we moeten ons goed vast houden om niet van de stoel af te glijden. Terwijl Ken z'n best doet om niet zeeziek te worden kan Esther alleen maar denken aan kiten, want er staat hier een perfecte wind, het is een gigantisch meer en de golven zijn ook niet verkeerd....
Op het eiland aangekomen nemen we een bus naar Merida, waar een leuk hostalletje schijnt te zijn. De bus doet drie uur over zo'n 50 km, omdat de weg een stoffig en stenig hobbelpaadje is... Het is wederom bloedjeheet en het stof dwarrelt steeds de bus binnen. Uiteindelijk komen we tegen vijf uur onder de stof aan (het wordt dan al schemerig) en het hostalletje blijkt niet zo leuk te zijn als we dachten. We krijg de slechtste kamer voor $ 12,- ooit en 's avonds zien we de ratten boven het bed lopen... Het avondeten ziet er lekker uit, maar er vallen per minuut zo'n tien vliegjes in het bord, want het stikt er van die beestjes.
De volgende dag vertrekken we dan ook vroeg naar een andere bestemming en deze keer krijgen we een leuke, goedkope plek met zelfs een strandje voor de deur. We hangen daar wat rond en besluiten om de volgende dag naar Granada te gaan waar we goede verhalen over hebben gehoord. Als we de volgende morgen op de bus wachten zien we nog een Howler-aapje, een zwart aapje met een witte kop.
De boot is deze keer een stuk kalmer, hoewel er nog steeds een flinke wind staat. De reis naar Granada verloopt prima en in dit stadje lijkt het of we vijftig jaar terug in de tijd gaan. Het stadje bestaat uit koloniale, Spaanse panden en de Taxi's zijn paarden met een koets! Hoewel de panden van buiten vrij sober aan doen, zijn de patio's echt prachtig!! Ook het hostalletje waar we zitten is erg leuk met veel kunstwerken, kleurtjes, teksten en nog veel meer dingetjes die door de backpackers zelf gemaakt zijn! Hier zitten we dus sinds gisteren en we blijven nog twee nachtjes om vervolgens naar Leon te vertrekken!
Op het eiland aangekomen nemen we een bus naar Merida, waar een leuk hostalletje schijnt te zijn. De bus doet drie uur over zo'n 50 km, omdat de weg een stoffig en stenig hobbelpaadje is... Het is wederom bloedjeheet en het stof dwarrelt steeds de bus binnen. Uiteindelijk komen we tegen vijf uur onder de stof aan (het wordt dan al schemerig) en het hostalletje blijkt niet zo leuk te zijn als we dachten. We krijg de slechtste kamer voor $ 12,- ooit en 's avonds zien we de ratten boven het bed lopen... Het avondeten ziet er lekker uit, maar er vallen per minuut zo'n tien vliegjes in het bord, want het stikt er van die beestjes.
De volgende dag vertrekken we dan ook vroeg naar een andere bestemming en deze keer krijgen we een leuke, goedkope plek met zelfs een strandje voor de deur. We hangen daar wat rond en besluiten om de volgende dag naar Granada te gaan waar we goede verhalen over hebben gehoord. Als we de volgende morgen op de bus wachten zien we nog een Howler-aapje, een zwart aapje met een witte kop.
De boot is deze keer een stuk kalmer, hoewel er nog steeds een flinke wind staat. De reis naar Granada verloopt prima en in dit stadje lijkt het of we vijftig jaar terug in de tijd gaan. Het stadje bestaat uit koloniale, Spaanse panden en de Taxi's zijn paarden met een koets! Hoewel de panden van buiten vrij sober aan doen, zijn de patio's echt prachtig!! Ook het hostalletje waar we zitten is erg leuk met veel kunstwerken, kleurtjes, teksten en nog veel meer dingetjes die door de backpackers zelf gemaakt zijn! Hier zitten we dus sinds gisteren en we blijven nog twee nachtjes om vervolgens naar Leon te vertrekken!